زاهد بودم، ترانه‌گویم کردی...

شمس تبریزی دربارهٔ پدرش می‌گفت: «نیک‌مرد بود الاّ عاشق نبود، مرد نیکو دیگر است و عاشق دیگر.» و هنر او این بود که از انسان نیکویی چون مولانا، یک عاشق بسازد.